Ik lees graag het boek Lucas uit het Nieuwe Testament. Ook hij gaat in op de handel en wandel van Jezus. Ik vind het boek mooi en een goede kijk geven op de verschillende aspecten van Jezus. Het is concreet.
Wat me altijd weer verbaast en stilzet is de directheid van de leer van Jezus. Heel vaak zie je dat er in de kerk op de brieven van Paulus wordt ingegaan over de gebruiken in de eerste gemeenten na het leven van Jezus, maar veel te weinig wordt er dieper ingegaan op wat Jezus zelf heeft geleerd en gezegd. Ik begrijp steeds beter waarom; het is erg pittig. Liever aanbidden mensen de Jezus die gekruisigd is en opgestaan (wat hij ons nooit heeft opgedragen!).
Jezus roept ons op te bidden voor onze vijanden. Deze passage staat in Lucas 6:27-28 uit de Bijbel in Gewone Taal “Je moet van je vijanden houden. Wees goed voor de mensen die je haten. Spreek met respect over de mensen die je uitschelden. Bid voor de mensen die je slecht behandelen.” En zo gaat Jezus nog wel even door tot aan vers 35 …
Je kunt niet meer met Jezus in discussie treden, hij is er niet meer … daarom kan het ook niet anders dat er 1001 kerken zijn met uiteenlopende accenten in de ‘leer’. De leraar is weg, dus de leer wordt op talloze manieren geïnterpreteerd.
Toch laat deze passage geen ruimte voor interpretatie. Als mensen opwerpen ‘Ja dat was in Zijn tijd en het gaat erover dat de joden zich niet moesten verzetten tegen de Romeinen blabla … dan denk ik, ‘OK, als je zo gaat redeneren dan kan je alles wat Jezus zei, wel een draai geven.’
Jezus is zelf namelijk niet specifiek over ‘die vijand’, hij lijkt het te hebben over ‘alle’ vijanden. Zijn gehoor was niet altijd super intellectueel, dus hij moest concreet zijn.
Wie zou een vijand kunnen zijn? Een zak van een buurman die misschien te harde muziek draait, een onuitstaanbare (schoon)moeder, een vriendin met wie je al even niet meer ‘on speaking terms’ bent, die kerkleden waarvan je zeker weet dat ze achter je rug praten, die persoon die jou heel lang geleden diep heeft beledigd door te zeggen dat je wel wat meer op je lijn kan letten, die neef die zijn handen niet kon thuis laten, die baas die jou je zuurverdiende salaris niet op tijd uitbetaalde …. en dan misschien de vijanden van een andere categorie: de persoon die jouw hond of kind doodreed, je heeft aangerand, in elkaar geslagen …
De lijst met ‘vijanden’ is oneindig! We zijn het onszelf niet eens bewust, en er komen er iedere dag wel bij en soms gaat er wel eens eentje vanaf. Maak nu voor de ‘gein’ eens jouw mentale lijstje met ‘vijanden’, neem er even de tijd voor …. OK en voor wie bid je? En over wie praat je niet meer negatief? En wie heb je van harte vergeven? Moeilijk hè? Toch is het wat Jezus ons wel opdraagt te doen ….
En waarom? Waarom zou je een kolerelijer die jouw leven zuur heeft gemaakt in hemelsnaam vergeven?
Als we kijken naar het offer wat Jezus uiteindelijk zelf bracht door aan het kruis te gaan dan wordt het al iets begrijpelijker. Het was een enorme taak, onvoorstelbaar. Hij deed dit om ‘alle’ mensen met God te verzoenen. Hij was het offerlam waardoor iedereen die in Hem gelooft, vrij kan gaan naar de Vader en een nieuw leven mag beginnen, vergeven is van zijn zonden, zich mag koesteren in genade en liefde. Jezus gaf daarbij niet aan dat hij alleen maar aan het kruis wilde gaan voor een specifieke groep … In principe ging hij aan het kruis voor iedereen …
Een ander aspect van het koesteren van vijandschap is dat we er zelf vaak niet beter van worden. Als we blijven mokken of erger, ‘haten’ dan zal dat alles in ons leven kapot maken. Ons levensplezier, ons geluk en je krijgt er ook geen fijne uitstraling van. Mensen die bitter zijn geworden, zijn echte zuurpruimen. Die kun je niet meer ‘eten’, de smaak is niet lekker meer.
God wil dat we gelukkig zijn, niet op een goedkope manier maar op een wijze die strookt met onze diepe behoefte aan menselijke relaties, aan verbinding. Natuurlijk raakt die verbinding vaak genoeg verstoord en we hoeven ook niet net te doen alsof dat niet zo is. Een keer flink ruzie maken is niet erg, wel als je erin blijft. We hoeven ook geen schijnheiltjes te worden die alles wegredeneren of de andere kant opkijken … Wat krom is blijft krom … wat slecht is, blijft slecht.
Toch wil Jezus dat we een begin maken met het vergeven van onze vijanden. En ik denk dat met het vergeven van onze vijanden, we ook onszelf vergeven want laten we nu eerlijk zijn; van wie zijn wij zelf niet een vijand? Op die manier wordt de cirkel rond. Kan het proces van heling en genezing van wonden beginnen. Mogelijk zullen we bepaalde mensen nooit openlijk kunnen vergeven maar misschien door voor hen te bidden, kan er ruimte ontstaan in ons hart om de pijn die ons is aangedaan los te laten en onszelf een nieuwe kans te gunnen op voluit leven.
