Helaas gebeurt het in de hele wereld, vervolging vanwege het geloof, bijna iedere godsdienst heeft hier in meer of mindere mate mee te maken, christenvervolging neemt nog steeds toe.
In Nederland mag je je gelukkig prijzen dat niemand je op je nek zit, mishandelt, opsluit of doodt omdat je zegt te geloven in Jezus, al is de tolerantie hier soms ook ver te zoeken. Mensen weten steeds minder over wie hij is en hebben daarom ook geen of veel minder begrip. Hierbij een kort relaas van twee Iraanse vrouwen die zijn vervolgd om hun geloof, ze schreven er een aangrijpend boek over.
Ik verbaas me erover dat heel veel mensen niet weten dat Jezus een Jood is. Door de dominante rol -en beeldvorming- van de Rooms-katholieke Kerk, is Jezus in de loop van de eeuwen een blanke, blauwogige man geworden die wijst naar zijn hart. Of hangt aan het kruis. Van de waarschijnlijk donkere haarkleur en – ogen, is niets meer terug te zien. Jezus is ‘beschaafd’ gemaakt voor de westerse wereld nadat de Romeinse keizer Constantijn in de vierde eeuw AD, tot bekering kwam en van het christendom een staatsgodsdienst maakte. Met alle pracht en praal die bij het Romeinse Rijk hoorden en waar de Rooms-katholieke Kerk het resultaat van is. Deze kerk heeft ook lange tijd de meest dominante rol gehad binnen het christendom, tot aan de Reformatie waarna het Protestantisme werd geboren.
De eerste volgelingen van Jezus waren joden, in het Evangelie staat hun verhaal opgetekend over zijn leven, lijden, sterven en opstanding. Omdat Jezus bij de nodige van zijn tijdgenoten -vooral de heersende, invloedrijke, priesterlijke klasse- niet populair was vanwege zijn confronterende en vernieuwende boodschap, werden hij en zijn boodschap steeds meer gemarginaliseerd, totdat die uiteindelijk loskwamen van het jodendom.
Niet-joodse volken namen de boodschap van Jezus wel aan en zo werd hij steeds meer een westers begrip (al heb je ook een Oosterse-Orthodoxe Kerk) waardoor zijn joodse roots min of meer naar de achtergrond verdwenen.
De geschiedenis van het joden – en christendom kent tragische momenten. De eerste joodse gelovigen werden op den duur niet meer gewenst door de joden die Jezus niet als Messias erkenden en veel van Jezus innercircle onder wie zijn broer Jacobus, die de eerste kerk van Jeruzalem leidde, zijn dan ook vermoord. Tevens waaierden veel joodse gelovigen uit naar andere landen toen de Tempel in het jaar 70 AD werd vernietigd door de Romeinen die de christenen eveneens vervolgden, Keizer Nero is een berucht voorbeeld hiervan. In de loop der eeuwen zijn veel joden weer vervolgd door christenen die hen verweten dat ze Jezus hebben gekruisigd … wat de verwijdering nog groter maakte.
Jezus is door veel mensen misbruikt voor politiek, oorlog en macht maar dit was uiteraard niet zijn boodschap.
Nu, in deze tijd, komen steeds meer joden erachter dat Jezus hun Messiach (Messias) is, dit zijn vaak heel ontroerende verhalen. Joden die dachten dat Jezus een katholiek was die hun haatte vanwege de kruisiging … En als ze dan het evangelie lezen dan zien ze een puur joods verhaal over een joodse man, de beloofde Messias die in het Oude Testament al werd aangekondigd in het boek Jesaja, hoofdstuk 53 en die van hun houdt …
{Er zijn ook veel joden die Jezus niet erkennen als de Messias, maar daar ga ik in dit stuk niet verder op in.}
Het feit dat joden, het volk waar Jezus uit voortkwam, hem leren kennen als een van hen, is een stap in de richting van verzoening en genezing van een geschiedenis met een duistere episodes waar nu eindelijk het licht op mag schijnen. Jezus krijgt eindelijk de erkenning die Hij verdient bij het volk waar hij uit voortkomt en voor wie hij een tijdloze boodschap heeft.
Wie kent ze niet? De Jehova’s getuigen. Mensen die, in tweetallen, de straat op gingen/gaan, aanbellen en vragen of ze een gesprek met je mogen hebben. Dit ging een aantal decennia terug gepaard met de bekende ‘voet tussen de deur’ waardoor ze niet erg geliefd waren.
Eenmaal binnen hebben ze mooi geïllustreerde lectuur bij zich over het paradijs, de nieuwe wereld, en Jehova (Jehova getuigen gebruiken niet de naam ‘God’ maar hanteren het met klinkers aangevulde, joodse tetragrammaton (de godsnaam) JHWH wat de naam Jehova vormt).
Jehova’s vormen een sekte. Ze zijn christelijk maar hebben een heel eigen uitleg van de Bijbel, ze hebben geen relatie met gevestigde kerken zoals de Katholieke kerk of de vele protestantse kerken. Als je een gesprek hebt met de Jehova’s, dan merk je al snel dat ze alles binnen de Bijbel willen verklaren. Er is geen ruimte om buiten die kaders te denken, alles moet in de Schrift terug te vinden zijn. Op die manier is de Bijbel geen leidraad meer maar wordt de Bijbel een handleiding waar alles wat zich in het leven voltrekt, op een of andere manier terug te vinden moet zijn of te verklaren. Alles wat daarbuiten valt, wordt min of meer afgewezen. Dit kan leiden tot oeverloze haarkloverijen. En dat kan behoorlijk benauwend worden.
Jehova’s zijn gesloten naar de buitenwereld. Iedereen is welkom, maar ze treden niet prominent in de openbaarheid. Als je de organisatie verlaat, sta je alleen, iedereen van de organisatie moet jou dan negeren, dit heeft de nodige ex-getuigen behoorlijk getraumatiseerd. Opeens is al je opgebouwde krediet na jarenlange trouwe dienst (Jehova’s investeren vaak veel tijd in de organisatie) weg, er kan niet eens een bedankje vanaf. Er zijn wereldwijd zo’n 8 miljoen getuigen.
Rusland heeft deze organisatie nu verboden en alle bezittingen van de organisatie worden meteen even geconfisqueerd. Ze zou ‘staatsvijand’ zijn en een bedreiging vormen voor de gevestigde orde. De Russisch-Orthodoxe kerk ziet de Jehova’s liever gaan dan komen. Het is algemeen bekend dat deze kerk nauw verbonden is met de staat. Poetin zal dus geen last hebben van de Orthodoxe kerk maar meent dit wel te hebben van de 175.000 Jehova’s die Rusland kent.
Wat maakt Jehova’s zo ‘bedreigend’?
* Jehova’s vieren geen verjaardagen want dit is niet Bijbels, ook vieren ze geen kerst want dit heeft zijn oorsprong in een heidens feest.
* Ze geloven niet in de heilige drie-eenheid
*Jehova’s wijzen oorlog en geweld af en zijn ook dienstweigeraars
* Jehova’s stemmen niet, want zij geloven niet in politiek, wel in een theocratie (een door Gods wetten bestuurd land)
* In Rusland maar ook in andere landen zullen Jehova’s dan ook niet meedoen aan feestdagen die militaristische overwinningen vieren.
* Jehova’s laten – zo nodig – hun familie los als ze tot bekering zijn gekomen.
Deze uitgangspunten vormen een sterk onderdeel van de Jehova’s en ze hebben hiermee ook niet helemaal ongelijk. Mainstream christenen liggen niet echt meer wakker van oorlogen (al was Jezus een pacifist. Jaren geleden weigerden veel christenen om in dienst te gaan maar tegenwoordig lijkt militarisme bijna geen discussiepunt meer. Gelukkig zijn er weer steeds meer geluiden te horen binnen de kerk die pacifistisch zijn van aard). Veel kerken laten zich in met politiek (ook iets wat Jezus niet deed). En de nodige kerken promoten het gezin als hoeksteen van de samenleving terwijl Jezus dat niet deed -natuurlijk is een stabiel gezin de beste plek om op te groeien en in de tijd van Jezus was een traditioneel gezin, gangbaar-, maar hij riep op om je familie desnoods los te laten als zij jouw weg met hem, in de weg staan. Om die reden kan ik best waardering voor Jehova’s opbrengen, ze laten zien dat bepaalde christelijke waarden nog steeds actueel zijn voor iedereen die zegt in Jezus te geloven en hem te volgen. En blijkbaar is dit zo confronterend, dat de Russische beer zich roert …
Het is een soort ‘stille’ ramp die zich voltrekt in de wereld, christenen die worden vervolgd. Het lijkt of deze groep wordt vergeten door regeringen en in de kou staan in hun eigen land, ook de mainstream media lijken dit onderwerp te mijden of te marginaliseren.
De vervolging is heel divers; van uitsluiting op werkplekken, de buurt, of de familie tot verdrijving uit dorpen en gemeenschappen, het in brand steken van kerken, foltering, verkrachting, opsluiting en moord.
Jezus leert ons de rechterwang toe te keren om kwaad niet met kwaad te vergelden. Want wie leeft door het zwaard, zal sterven door het zwaard. Hij heeft ook gezegd dat we moeten bidden voor onze vijanden en zegenen moeten wie ons vervloeken … Maar we hoeven evenmin onze parels voor de zwijnen te gooien want die zullen ze vertrappen …
De vervolgde christenen hebben dus een boodschap: ze mogen liefde uitdragen daar waar de duisternis vaak het diepst is.
Christenen in deze gebieden kunnen ‘aanwezig’ zijn door hun aandacht, liefde en medemenselijkheid. Zij hoeven zich niet te laten afslachten door onwetenden, door haters. Ze hoeven niet ten koste van alles een statement te maken … het offer is al gebracht door Jezus zelf.
Jezus zegt dat we ons niet voor onze verbondenheid met hem mogen schamen en dat we vrijuit mogen getuigen over wat hij voor ons heeft gedaan en wat zijn leer inhoudt. Overkomt ons onverhoopt dan toch iets noodlottigs, dan mogen we ons troosten met de gedachte dat ons lichaam verwond kan raken of gedood kan worden maar onze ziel niet, en die is veel kostbaarder.
Maar we hoeven mensen die erop uit zijn ons te laten struikelen, niet in de kaart te spelen. Haat en afgescheidenheid zijn nooit de boodschap geweest van Jezus, dus dit moet ook niet onnodig worden opgeroepen door geloofsfanatisme.
Een puur en gelovig mens getuigt met zijn leven en hoeft niemand te overtuigen.
