De afgelopen dagen stonden in het teken van Kerst. Ik vind
het bijzondere dagen, er lijkt een rust te vallen over de wereld. Althans zo
ervaar ik dat in mijn omgeving. Als de boodschappen zijn gedaan en iedereen
heeft zijn cadeaus ingepakt en onder de boom gelegd, dan wordt het stil.
Het lijkt alsof de stilte de aankondiging is van het licht
dat ieder jaar opnieuw aangekondigd wordt; de geboorte van Jezus. Na de donkere
dagen, breekt het licht weer door en kan niemand om het kind in de kribbe heen.
Natuurlijk heb je genoeg mensen ‘die er niets mee hebben’ maar dat neemt niet
weg dat de belofte van Kerst, nog steeds aanwezig is.
Het licht, dat Jezus in de wereld bracht of waar hij de wereld opnieuw bewust van maakte, zijn wijzelf. Als we ons scharen om het baby’tje in de kribbe, dan is het weerloos en onschuldig en dat maakt onszelf ook weer kwetsbaar en onschuldig want wie kan weerstand bieden aan de liefde en onschuld van een kind? Het herinnert ons eraan dat we altijd kunnen kiezen voor de liefde en vrede. Niet alleen met Kerst maar iedere keer opnieuw als we voor de uitdagingen van het leven staan.
Dat maakt Kerst een bijzonder feest want waar het licht
doorbreekt, moet de duisternis wijken.
