We zijn in India geweest, een prachtig land! Vol tegenstellingen en extremen. Je ziet heel arme mensen op een vuilnisbelt leven en anderen leven in weelde. Er zijn prachtige monumenten en de veelkleurigheid van kleding, voedsel, culturen, lijken allemaal samen te vloeien in India. India is een bakermat waarin alles wat je op de wereld kunt vinden, samenkomt: wijsheid, armoede, schoonheid, een rijke geschiedenis een land waarin alle religies hun weg zoeken en het Hindoeïsme de staatsgodsdienst is.
In India heb ik ook berusting gezien omdat mensen geloven in
de wet van Karma (oorzaak en gevolg), je bent arm geboren, dit komt mogelijk
door een vorig leven waarin jij iets verkeerd hebt gedaan. Dit accepteer je
want het is nu eenmaal zo. Hierdoor blijven heel veel mensen opgesloten in een
leven van armoede, ziekte, afwijzing en honger. Anderen, die puissant rijk zijn, denken op hun manier dat ze het wel heel goed gedaan moeten hebben in vorige levens en dit dus verdiend hebben. Zo leven arm en rijk naast elkaar. Wat niet wil zeggen dat de rijken geen poot uitsteken naar de armen. Maar de cyclus van
reïncarnatie en karma wordt hiermee niet doorbroken.
In het jodendom zie je hetzelfde, in de tijd van Jezus leefden heel veel zieken of marginalen aan de rand van de maatschappij. Volgens de joodse reinheidswetten hadden deze mensen ook geen plek in de maatschappij omdat ze ritueel ‘onrein’ waren. Ze mochten de tempel niet in, melaatsen woonden op eenzame plekken buiten de stad. Jezus doorbrak dit helemaal en ging juist naar de mensen die door de maatschappij waren uitgekotst zoals hoeren en belastinginners die in dienst stonden van de Romeinen …
Hij herstelde hun menselijke waardigheid door hun uit te nodigen zich te bekeren en een nieuw leven te beginnen. Ook genas hij zieken die al jaren onder een ziekte of kwaal gebukt gingen. Jezus was revolutionair. Een jood die zijn eigen godsdienst durfde te bekritiseren en de joodse traditie afstofte om de liefde van God weer zichtbaar te maken.
In onze westerse maatschappij hoor je mensen ook weleens zeggen: ‘Ik geloof in
karma’, vaak heeft dit te maken dat iemand graag wil zien dat een ander zijn ‘verdiende’ loon krijgt. Je hebt een zak van een baas gehad en je hoopt dat zijn karma is dat hij zelf een keer op zijn bek gaat. Of de buurvrouw die altijd haar muziek een tandje harder zet, haar karma zou moeten zijn dat ze zelf een keer knettergek wordt van lawaai. Hoe dan ook: de wet van karma wordt in ons Westen nogal eens benut om onderhuidse boosheid te ventileren.
In de Bijbel staat ook ‘wat je zaait, zul je oogsten’, met andere woorden: alles wat je doet, heeft gevolgen. Maar dan komt Jezus die spreekt over liefde en vergeving, dat die altijd leading moeten zijn. Geen zoetsappige, wegkijkende liefde maar wel een
liefde die bereid is om het verleden los te laten en verder te gaan, een liefde
die boeien verbreekt, vergeving en goddelijke genezing schenkt. Op die manier
hoeft ‘karma’ ons en anderen niet meer gevangen te houden.
