We zitten in het staartje van 2018, de laatste dagen van het jaar zijn tumulteus, gezellig en toch ook weer confronterend. Wat is er in 2018 gebeurd, hoe zal 2019 eruit gaan zien?
Er zijn mensen die alleen thuis zitten en mijmeren over tijden toen het huis nog vol was met leven, vrolijke stemmen, verwachting en hoop. De kinderen zijn uitgewaaierd, misschien naar een ander land of komen niet meer omdat er onmin is…
Er is ontevredenheid in de wereld over lage lonen, hoge onkosten, de rijken worden rijker, de armen hebben nog steeds het nakijken …
Een tsunami op de drempel van het Oude jaar maakt mensen thuisloos, jonge meiden die afgeslacht worden in verlaten bergen uit godsdienstfanatisme, dieren die opgesloten zitten in te kleine hokken omdat ze gebruikt worden voor de buik van de onverzadigbare consument.
Als je je laat leiden door het nieuws en de media dan voel je je een stuk wrakhout wat koersloos dobbert op een onstuimige zee. Waar is houvast, waar is hoop?
De ene vlucht nog een winkel in voor weer een cadeau, de ander haalt nog meer eten in huis om de gezelligheid met familie en vrienden te bezweren. Het moet knus zijn en gezellig, we hebben er recht op.
Er zijn mensen die dapper hun best doen op een Grieks eiland en vluchtelingen voorzien van dekens, tenten en een kop soep. Anderen vissen mensen van straat, voor een warm verblijf in de nachtopvang of gaan langs bij de buurvrouw met een mooie kerstkaart en stol, ze is dan wel alleen, maar ze wordt niet vergeten.
En dan na de donkerste dag, breekt langzaam het licht weer door. De stilte van de duisternis wordt langzaam doorbroken door voorzichtig vogel getjilp, een roos durft zelfs haar kopje te laten zien aan een ingedutte doornstruik, een roodborstje vliegt trots vooruit.
Het licht dat het kerstkind aankondigt, wordt steeds meer zichtbaar. Het kind dat zonder eisen en pretenties de wereld in komt en de hoop symboliseert van nieuw leven, een heel ander leven. Dat maakt het leven niet zinloos en stuurloos maar geeft het richting. Dwars door alle waanzin en turbulentie heen zal het licht en de liefde, de duisternis verdrijven. De verloren ziel heeft een thuis, het licht wenkt. We mogen er naartoe en erin schuilen om weer verlicht en met nieuwe hoop de volgende dag tegemoet te zien. Dat is pas echt kerst!
