Tag: kerk

Ik ben nu al ruim twintig jaar op weg met Jezus. Het is een onvoorspelbare weg want zoals Jezus al aangeeft: De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is. (Johannes 3:8).

Ik ben gedoopt in een Pinkstergemeente maar ook andere kerken zoals de RK, Hillsong of de PKN ken ik van dichtbij.

Wat me is opgevallen ondanks alle mooie dingen die ik heb meegemaakt: genezingen, mensen die echt transformeren, vrijgevigheid en warmte, is de enorme bekrompenheid die men aan de dag kan leggen naar alles wat niet eigen is,  uiteraard hoeft dit niet voor iedereen in de kerk te gelden  – er zijn zelfs kerken die alles omarmen en daarmee meer zijn gaan lijken op een humanistisch verbond, in mijn beleven zijn die de weg kwijt – .
Dit is natuurlijk niet alleen iets van de kerk. De meeste groepen – zelfs een gezin – kijken met enig wantrouwen naar dat wat buiten hun gezichtsveld ligt. Vaak komt dit door het onbekende. Onbekend maakt onbemind.

Het wordt schadelijk als groepen op basis hiervan elkaar gaan uitsluiten en bevechten. Jezus leerde dat we de wapens niet mogen opnemen en moeten bidden voor een vijand. De ‘wapens’ die een gelovige opneemt zijn gebed, vergeving en natuurlijk een onderscheidende geest want we leven nu eenmaal in een wereld waar veel gaande is en zeker niet alles ‘goed’ is, ook dit mag en moet benoemd worden en daar waar mogelijk, opgelost. Jezus was geen watje en ontmaskerde onrecht, dit verwacht hij ook van wie hem volgen.  Dertig jaar geleden was het normaal als iemand dienst weigerde op basis van geloofsovertuiging, nu is politiek en daarmee indirect oorlog, helaas onderdeel geworden van het palet van de doorsnee christen.

Voor mijn bekering en doop had ik al affiniteit met de leer van Boeddha, een prins die zich – 500 jaar voor Christus –  toelegde op de vraag: wat is lijden en hoe kan daar een einde aan worden gemaakt? Hij legde hiervoor alles af totdat hij een antwoord had. Boeddha is tot god gemaakt maar heeft dit nooit onderwezen, hij zei zelfs dat de vraag of God al dan niet bestaat, niet centraal moest staan omdat mensen dan vervallen in ‘welles en nietes’ en dat leidt af van het bestaan wat antwoorden vraagt op praktische zaken. Hij roept zijn volgelingen op om alles op waarheid te onderzoeken en onderwees liefde voor alle levende wezens, dus ook voor dieren die een ‘echte’ boeddhist dus niet mag eten alleen in bepaalde uitzonderlijke gevallen (als bedelmonnik die afhankelijk is van de goedheid van anderen).

Ik heb soms met verbijstering geluisterd naar hoe vanaf de kansel een mooi mens als Boeddha werd weggezet als de ‘dikbuikige’ boeddha uit het Chinese restaurant (is een andere boeddha) of werd gedemoniseerd als  ‘afgod, valse leer’ zonder dat ik de indruk had dat hier echte kennis over de Boeddha aan vooraf was gegaan. Het was gewoon een conclusie.

Uiteraard hoef je niet als je een pad gaat, andere paden te begaan als je gelukkig bent daar waar je bent. Je hoeft het ook zeker niet met alles eens te zijn.
Wees een goede volgeling van Jezus als je van hem houdt, als hij je heeft verlost. Maar kijk alsjeblieft verder dan je eigen hokje.
Hoe kan er een einde komen aan de verdeeldheid en strijd in de wereld als we niet bereid zijn te luisteren naar wat een ander te zeggen heeft alvorens dit al weg te zetten als ‘niet waar, valse leer of duivels’. Dan zijn we inderdaad niet verder gekomen dan de donkere Middeleeuwen en wie wil daar nu naar terug?