Over Jezus zijn de meningen al eeuwen verdeeld: sommige
mensen zien hem als een wijze Rabbi (leraar) die in de Oudheid rondtrok in
Palestina (nu Israël) en zijn wijsheid deelde met de mensen die op zijn pad
kwamen, de wonderen en genezingen die hij daarbij deed, zien mensen soms als ‘metaforisch’, niet als een echt feit. Dat Jezus gekruisigd is, wordt afgedaan als ‘zoveel mensen die het bestaande gezag (de Romeinen) een strobreed in de weg legden, werden gekruisigd’ …
Dan heb je de Jezus aanhangers die de Bijbel van ‘kaft-tot-kaft-
letterlijk nemen. Ze geloven in de bijvoorbeeld in de letterlijke schepping, het
verhaal van Adam en Eva is echt zo gebeurd. Het is niet een verhaal om uit te
leggen hoe de mens van God afdwaalde, maar het heeft echt zo plaatsgevonden – overigens heeft het ook geen zin om de ‘letterlijkheid’ te betwisten want het gaat erom, wat wil dit verhaal ons vertellen ….? – .
Deze mensen brengen ook geen scheiding aan in het Oude
Testament (OT) en het Nieuwe Testament (NT). Ze zien niet dat het NT het boek
is waar ze zich op mogen richten als gelovigen in Jezus maar blijven het OT
hiermee vermengen, waardoor er verwarrende situaties ontstaan. Voorbeeld: Jezus
zegt: ’Bid voor je vijanden.’ In het OT staan teksten waarin duidelijk wordt
gemaakt dat die juist vernietigd moeten worden – deze teksten moet je
natuurlijk wel begrijpen in hun tijd en context en niet meer ‘overnemen’ naar
het heden -. Toch wordt dat volop gedaan. Waardoor christenen doen aan politiek
en oorlog. Zaken die je niet terug ziet bij Jezus en zijn leer.
Dan heb je mensen die Jezus alleen maar zien als een grote
broer die zegt dat ‘alles goed komt’. Deze Jezus is ontdaan van al zijn felheid
en confrontatie. Hij mag de gekruisigde zijn die is opgestaan maar zijn leer, zoals
de Bergrede, is op de achtergrond geraakt. Jezus is op die manier ‘onschadelijk’, je mag op zijn schoot zitten, maar hij zal je niet een spiegel voorhouden … Hij mag je troosten maar niet vermanen …
Dan heb je mensen die de Bijbel zien als ‘literatuur’, de
Bijbel is een boek met ‘mooie verhalen’ die je ook vooral zo moet lezen. De
historiciteit wordt bijna geheel in twijfel getrokken door deze mensen. Het
zijn de intellectuelen die het niet meer ‘sexy’ vinden om kinderlijk te
geloven, maar wel nog hun brood verdienen aan het geloof. Het zijn dominees die
publiekelijk verklaren de Bijbel niet echt serieus te nemen, het geloof in God
te betwijfelen en nog wel ongehinderd op de kansel staan. Richt dit soort lui hiermee geen schade aan? Ze vertegenwoordigen zichzelf en leiden, volgens mij, hun kudde naar de afgrond want van bekering, verlossing, hemel en hel, willen ze niets meer weten. Want dit is ‘uit de tijd’.
Als we kijken naar het werk van Jezus (NT), dan komt daar
een heel ander beeld naar voren. Hij riep op tot ‘bekering’-het afkeren van je
oude, vaak dorre, leven- en verkondigde dat het Koninkrijk van God nabij is.
Waar staat het Koninkrijk van God voor? Voor bekering, verlossing (vergeving
door God) Liefde en vriendschap. Niemand wordt buitengesloten, iedereen is
uitgenodigd maar je moet wel die stap zetten … het afleggen van jezelf, het
sterven aan jezelf … om een nieuw en heel mens te worden. Zo leefde hij zelf tot
aan het kruis en de opstanding. Mensen die naar zijn woorden luisteren en
handelen noemt hij ‘vrienden’, hij verwacht dat die vrienden in staat zijn tot
hetzelfde of zelfs meer dan hij heeft voorgeleefd. Kortom: Jezus verwacht veel van
ons maar vertrouwt er ook op dat we dit met Gods steun, kunnen. Zo is de cirkel
rond: Jezus als redder, verlosser en vriend.
