Ieder opvolgend jaar, wensen mensen elkaar gelukkig Nieuwjaar, en dat is mooi.
Ook jou, lezer wens ik een topjaar toe!
Maar is dit wel terecht? Wat is er het afgelopen jaar echt veranderd?
Een rijtje:
Er zijn nog steeds oorlogen
Er is nog steeds schrijnende armoede
Er worden massaal bossen gekapt
Dieren worden massaal geslacht, uitgebuit en misbruikt
Kinderen zijn vaak het slachtoffer van misbruik of uitbuiting, wereldwijd
De vluchtelingenstroom is nog niet opgedroogd
Terrorisme is nog nooit zo ‘normaal’ geweest als nu
Kapitalisme neemt toe
Kloof tussen rijk en arm dus ook
De oceanen warmen op en kostbaar, levenbrengend koraal wordt hierdoor verwoest
De Noordpool smelt nog steeds langzaam weg
Social media lijken bij te dragen aan vervreemding en oppervlakkigheid
De christenen zijn een van de meest vervolgde groepen in de wereld
Wat is er wel goed gegaan?
Persoonlijk heb ik niet te klagen, ik heb mijn relatie, werk en een groot deel van mijn (schoon) familie leeft gelukkig nog. Mijn gezondheid is tot nu toe goed en ik heb een paar fijne vrienden, we wonen op een mooie plek, dichtbij de natuur. Ook beschik ik over voldoende middelen om te leven en te delen.
In mijn omgeving is momenteel ook niet veel aan de hand, er zijn wel zieken en sommige mensen zijn ook heengegaan, maar God liet ook zijn goedheid zien door iemand te genezen van chronische klachten door het verhoren van een simpel maar vasthoudend gebed, dat maakt me echt stil en dankbaar.
Toch kan ‘de toestand in de wereld’ me behoorlijk aangrijpen. Ik probeer altijd het positieve te blijven zien: er zijn prachtige plekken op aarde, je hebt genoeg mensen van goede wil en er zijn ook heel veel kinderen en dieren die het goddank niet slecht hebben. Maar het lijkt er op of een heel groot deel van de mensheid steeds meer lijdt onder of wordt geleid door een kleiner deel van de mensheid met enorm veel macht: politici, bankiers, puissant rijke zakenlui, godsdienstleraren met een dubbele agenda … het is zelfs zo dat slechts 1 procent van de allerrijksten, meer bezit dan alle arme landen bij elkaar. De invloedrijken, delen de lakens uit en de gewone man wordt steeds meer gemarginaliseerd. Ik zie ook steeds meer in dat waar geluk en innerlijke vrede niet blijvend gevonden kunnen worden in deze wereld. Het is als het najagen van een fata morgana, als je denkt dat je je dorst eindelijk kunt lessen, blijkt dat je toch verder moet zoeken …
En dan, door al die chaos heen, hoor ik de stem van Jezus: bekeer je want het koninkrijk van God is nabij, het grijpt om zich heen, is onder ons … Wat is het koninkrijk van God? Dat is is alles wat we zelf kunnen doen om de wereld een betere plek te maken, het is dus niet afwachten tot dit koninkrijk zich ergens manifesteert, nee, we zijn er deelachtig aan. Dit houdt in; delen, liefhebben, niet afgunstig zijn, bidden voor onze vijanden, rechtvaardig zijn, lenen en niet terug vragen, omzien naar de naaste (niet alleen familie of vrienden maar ook die vreemde op straat die van zijn fiets valt en die je kan helpen om op te staan of die Marokkaan waar je even een praatje mee maakt, gewoon omdat het kan, omdat het een medemens is). Jezus praat niet over iets abstract of ver weg als hij het over het koninkrijk van God heeft, want het is nabij en wordt zichtbaar door iedereen die begrijpt dat het leven is met elkaar, voor elkaar en door elkaar.
Dan kan het misschien ook een beter Nieuwjaar worden!
