Vannacht werd ik wakker zoals wel vaker, ik probeer deze nachtelijke tijd dan te gebruiken voor gebed en het lezen van de Bijbel. De stilte van de nacht, het ontbreken van bijna ieder geluid, maakt dat ik naar binnen keer en dat deze stilte me opnieuw terugbrengt naar het kruis vooral in deze tijd van Pasen, naar de woorden van Jezus, naar zijn liefde.
Ik wilde mijn stuk schrijven voor dit blog maar kwam terecht op een indrukwekkend filmpje op YouTube. In Italië, een van de meest geplaagde landen door het C-virus, was gisteren besloten om de wereldberoemde lijkwade van Turijn voor publiek op televisie te laten zien. Op verzoek van vele duizenden gelovigen die in deze tijd troost, hoop en liefde zoeken. De lijkwade van Turijn is de veronderstelde linnen doek waarin Jezus werd gewikkeld na zijn kruisiging. Het doek bevat een indrukwekkende afdruk van een lange gestalte met een sereen gezicht en eveneens de stigmata. Er is veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de authenticiteit van het doek en de meningen zijn verdeeld. De lijkwade onthult het mysterie niet en is daarom zo waardevol, zo tijdloos.
Wij hebben zelf een prachtige replica mogen zien van de lijkwade, dat was in een kerk in Leiden en het maakte diepe indruk. Het aanzien van de gestalte van Christus raakt je hart. Het maakte mij sprakeloos om dit doek waarin het lijden aan het kruis zichtbaar is, te zien. Jezus kwam heel dichtbij.
De kruisiging is een verwijzing naar de hoop die daar op volgt: de opstanding. De lijkwade die gisteren na 7 jaar weer aan publiek werd getoond al was het via een televisiekanaal, was vooral een gebaar van hoop, de hoop op een nieuw begin die we mogen delen met elkaar en Hem.