Toen ik voor het eerst in een kerk kwam, dat was in de jaren
negentig, toen verbaasde het mij enorm dat er zo weinig wordt verteld over Jezus
toen hij leefde op aarde.

Ik kreeg veel mooie preken te horen, maar heel vaak werd en
wordt gerefereerd aan de brieven van Paulus (de bekeerde jood, die de eerste
christenen eerst vervolgde en later, door een visioen, zelf Jezus ging volgen.
Paulus heeft Jezus nooit persoonlijk gekend, maar hij is een van de
invloedrijkste verspreiders van het christelijk geloof onder de niet-joden van
zijn tijd).

De brieven van Paulus zijn gericht aan de eerste gemeenten
die ontstonden na de kruisiging en opstanding van Jezus. Het zijn instructies
aan de gemeenten, praktische adviezen voor het dagelijks leven. Er zitten heel mooie en inspirerende brieven bij. Paulus benadrukt dat de (naasten)liefde, de kern is van het christelijk geloof. Dit is overigens in lijn met wat Jezus zelf predikte.

Jezus had zelf ook een, nog steeds actuele, leer toen hij
nog rondging en predikte tijdens zijn leven. Nergens staat dat die leer opeens
niet meer van toepassing is na zijn sterven aan het kruis en Zijn opstanding. Toch
hoor je in veel kerken niet de vaak confronterende woorden van Jezus resoneren
maar wel de woorden van Paulus die meestal gaan over de gekruisigde en opgestane
Jezus. Jezus zelf wordt, opvallend genoeg, niet aan het woord gelaten.

De Bergrede is een van de bekendste toespraken van Jezus die je kunt vinden in
het Matteus evangelie (hoofdstuk 5 en 6). Het zijn uitspraken van Jezus die
heel dicht liggen bij het dagelijks wandelen en volgen van Hem. En die
uitspraken zijn behoorlijk pittig! Niet voor niets verlieten veel volgelingen
Jezus omdat ze zijn leer te confronterend en te veeleisend vonden.

Gelovigen die vooral gericht zijn op Jezus die gekruisigd is
en opgestaan, willen in hem vooral de Verlosser zien. Dit is hij zeker. Maar de
levende Jezus – en hij leeft nog steeds maar nu aan de rechterhand van de Vader
– heeft ook een leer waar je niet omheen kunt. Die leer roept ons op om gezonde, sterke en verantwoordelijke gelovigen te worden. Nergens zegt Jezus dat zijn woorden niet meer van toepassing zullen zijn na zijn kruisgang en opstanding …

Het risico van de fixatie op de gekruisigde en opgestane
Jezus is dat we niet meer naar zijn woorden luisteren die klinken in de eerste
vier boeken van het Nieuwe Testament. Jezus wordt dan alleen maar een schuilplaats, wat hij ook zeker is. Toch legt hij een grote verantwoordelijkheid neer bij wie zeggen hem te geloven en te volgen. Hij noemt zijn volgelingen ‘het zout der aarde’, die een grote impact moeten hebben op de wereld en het koninkrijk van God bekend moeten maken aan de mensen.

Hieronder vind een link naar de Bergrede, stof om over na te denken!

https://bijbel.eo.nl/bijbel/matteus/5