'Ik geef jullie een nieuw gebod dat jullie elkaar liefhebben'

Maand: december 2016

Triest

Er zijn dit jaar grote popiconen heengegaan. Mensen die echt goede muziek hebben gemaakt. Natuurlijk kan je over smaak twisten en sommige
gelovigen zullen zeggen dat wereldse muziek niet zonder meer goed is. Het is
niet totaal gewijd aan God. Maar dat neemt niet weg dat muziek gewoon een
stempel op je leven drukt. Een geheugenspoor in je leven trekt.

Wie denkt er bij bepaalde liedjes niet terug aan de eerste
liefde, een vakantie in de zon, een pijnlijk afscheid of een onvergetelijke
dag?

Muziek raakt je, brengt je in beweging, kan je meeslepen en
gevoelens tot uitdrukking brengen die je niet zo 1,2,3 kunt benoemen. En er is zo veel mooie muziek in zo veel verschillende stijlen.

Terug naar de popiconen die stierven. Afgezien van het feit
dat een sterfgeval altijd veel verdriet meebrengt, komt bij het sterven van een
bekend persoon ook een lawine van speculaties en roddels op gang. Helaas blijkt dat het spreekwoord ‘waar rook is, is vuur’, in die gevallen regelmatig wordt
bevestigd.

Menig icoon valt van zijn sokkel door verhalen over drank, drugs of andere
verslavingen. Het zorgvuldig opgebouwde imago wat tijdens het leven ook wel aan
erosie onderhevig was maar toch weer werd opgepoetst, wordt stelselmatig
onderuitgehaald.

Wil dit zeggen dat de muziek die mensen hebben gemaakt dan
opeens niet meer mooi is of niet meer goed of dat die mensen helemaal niet deugden? Dat niet maar het wordt, voor mij, nooit meer
onbevangen er is een bijsmaak bij gekomen, er ligt een grauwsluier
overheen.

De dood van Jezus, die ook voor velen een soort ‘superstar’
is, was ook niet romantisch. Hij werd verguisd, aangeklaagd, bespuwd, bespot en
op de meest vernederende manier, als een misdadiger, gekruisigd. Zijn ‘imago’ werd in een keer vernietigd en hangend aan het kruis, bleven mensen hem
vernederen. Wat zijn dood echter teweegbracht, kon niemand voorzien maar was
wel door hem voorzegt: deze tempel (zijn lichaam) zal na drie dagen weer
verrijzen en zo is het, volgens ooggetuigen, gebeurd. Hij is gestorven door onze zonden maar heeft ons ,op dat moment, ook verlost van onze zonden (voor wie dit wil aannemen) en dat is een mooi en hoopvol vervolg op een verhaal wat zo wanhopig leek te eindigen.

Licht

De afgelopen dagen stonden in het teken van Kerst. Ik vind
het bijzondere dagen, er lijkt een rust te vallen over de wereld. Althans zo
ervaar ik dat in mijn omgeving. Als de boodschappen zijn gedaan en iedereen
heeft zijn cadeaus ingepakt en onder de boom gelegd, dan wordt het stil.

Het lijkt alsof de stilte de aankondiging is van het licht
dat ieder jaar opnieuw aangekondigd wordt; de geboorte van Jezus. Na de donkere
dagen, breekt het licht weer door en kan niemand om het kind in de kribbe heen.
Natuurlijk heb je genoeg mensen ‘die er niets mee hebben’ maar dat neemt niet
weg dat de belofte van Kerst, nog steeds aanwezig is.

Het licht, dat Jezus in de wereld bracht of waar hij de wereld opnieuw bewust van maakte, zijn wijzelf. Als we ons scharen om het baby’tje in de kribbe, dan is het weerloos en onschuldig en dat maakt onszelf ook weer kwetsbaar en onschuldig want wie kan weerstand bieden aan de liefde en onschuld van een kind? Het herinnert ons eraan dat we altijd kunnen kiezen voor de liefde en vrede. Niet alleen met Kerst maar iedere keer opnieuw als we voor de uitdagingen van het leven staan.

Dat maakt Kerst een bijzonder feest want waar het licht
doorbreekt, moet de duisternis wijken.

Redder, verlosser, vriend

Over Jezus zijn de meningen al eeuwen verdeeld: sommige
mensen zien hem als een wijze Rabbi (leraar) die in de Oudheid rondtrok in
Palestina (nu Israël) en zijn wijsheid deelde met de mensen die op zijn pad
kwamen, de wonderen en genezingen die hij daarbij deed, zien mensen soms als ‘metaforisch’, niet als een echt feit. Dat Jezus gekruisigd is, wordt afgedaan als ‘zoveel mensen die het bestaande gezag (de Romeinen) een strobreed in de weg legden, werden gekruisigd’ …

Dan heb je de Jezus aanhangers die de Bijbel van ‘kaft-tot-kaft-
letterlijk nemen. Ze geloven in de bijvoorbeeld in de letterlijke schepping, het
verhaal van Adam en Eva is echt zo gebeurd. Het is niet een verhaal om uit te
leggen hoe de mens van God afdwaalde, maar het heeft echt zo plaatsgevonden – overigens heeft het ook geen zin om de ‘letterlijkheid’ te betwisten want het gaat erom, wat wil dit verhaal ons vertellen ….? – .

Deze mensen brengen ook geen scheiding aan in het Oude
Testament (OT) en het Nieuwe Testament (NT). Ze zien niet dat het NT het boek
is waar ze zich op mogen richten als gelovigen in Jezus maar blijven het OT
hiermee vermengen, waardoor er verwarrende situaties ontstaan. Voorbeeld: Jezus
zegt: ’Bid voor je vijanden.’ In het OT staan teksten waarin duidelijk wordt
gemaakt dat die juist vernietigd moeten worden – deze teksten moet je
natuurlijk wel begrijpen in hun tijd en context en niet meer ‘overnemen’ naar
het heden -. Toch wordt dat volop gedaan. Waardoor christenen doen aan politiek
en oorlog. Zaken die je niet terug ziet bij Jezus en zijn leer.

Dan heb je mensen die Jezus alleen maar zien als een grote
broer die zegt dat ‘alles goed komt’. Deze Jezus is ontdaan van al zijn felheid
en confrontatie. Hij mag de gekruisigde zijn die is opgestaan maar zijn leer, zoals
de Bergrede, is op de achtergrond geraakt. Jezus is op die manier ‘onschadelijk’, je mag op zijn schoot zitten, maar hij zal je niet een spiegel voorhouden … Hij mag je troosten maar niet vermanen …

Dan heb je mensen die de Bijbel zien als ‘literatuur’, de
Bijbel is een boek met ‘mooie verhalen’ die je ook vooral zo moet lezen. De
historiciteit wordt bijna geheel in twijfel getrokken door deze mensen. Het
zijn de intellectuelen die het niet meer ‘sexy’ vinden om kinderlijk te
geloven, maar wel nog hun brood verdienen aan het geloof. Het zijn dominees die
publiekelijk verklaren de Bijbel niet echt serieus te nemen, het geloof in God
te betwijfelen en nog wel ongehinderd op de kansel staan. Richt dit soort lui hiermee geen schade aan? Ze vertegenwoordigen zichzelf en leiden, volgens mij, hun kudde naar de afgrond want van bekering, verlossing, hemel en hel, willen ze niets meer weten. Want dit is ‘uit de tijd’.

Als we kijken naar het werk van Jezus (NT), dan komt daar
een heel ander beeld naar voren. Hij riep op tot ‘bekering’-het afkeren van je
oude, vaak dorre, leven- en verkondigde dat het Koninkrijk van God nabij is.
Waar staat het Koninkrijk van God voor? Voor bekering, verlossing (vergeving
door God) Liefde en vriendschap. Niemand wordt buitengesloten, iedereen is
uitgenodigd maar je moet wel die stap zetten … het afleggen van jezelf, het
sterven aan jezelf … om een nieuw en heel mens te worden. Zo leefde hij zelf tot
aan het kruis en de opstanding. Mensen die naar zijn woorden luisteren en
handelen noemt hij ‘vrienden’, hij verwacht dat die vrienden in staat zijn tot
hetzelfde of zelfs meer dan hij heeft voorgeleefd. Kortom: Jezus verwacht veel van
ons maar vertrouwt er ook op dat we dit met Gods steun, kunnen. Zo is de cirkel
rond: Jezus als redder, verlosser en vriend.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén