Maand: mei 2016

Genade

Op wo, mei 18, 2016

Ik ben al de nodige jaren bekeerd. Het is een pad wat je op een gegeven moment gewoon gaat. Je kiest voor de Heer en dan ga je met vallen en opstaan je weg met Hem.

Toch heb ik me ook al die jaren afgevraagd waarom veel gelovige mensen worstelen. Hiermee bedoel ik niet dat er geen pijn en verdriet in je leven meer is als je gelovig bent geworden, ik bedoel ook niet dat je niet meer de leegte van het bestaan kunt ervaren of de manier waarop mensen elkaar pijn of verdriet doen. Jezus heeft gezegd dat zijn volgelingen alles mee kunnen maken wat hij heeft meegemaakt. Pijn, verdriet, afwijzing, verlatenheid. Maar dus ook genade, bekering, genezing, vrede, liefde, kracht, wijsheid, overvloed in de zin van een volle leegte in jezelf. De leegte die je in je had, is nu ‘vol’ met liefde. Maar is dit ook wat we ervaren? Of proberen we het toch nog steeds zelf in te vullen?

Ik ben geen groot evangelist, vaak zit ik verlegen om woorden om te praten over Jezus, over God. Ik doe het zeker en ik schaam me absoluut niet voor mijn geloof. Maar woorden kunnen soms ook zo leeg zijn … en hoe leg je een ongelovig mens uit wat God voor jou betekent … de Heilige geest helpt ons daarbij en zal ons steunen maar vaak voel ik me ook een stuntel. Ik wil me niet ‘verpakken’ in mooie zinnen, ik hoop dat mensen ‘zien’ wat God in mijn leven doet. En dat ik daarop kan inhaken als mensen me vragen hoe ik leef en waarom ik gelukkig ben, dwars door alles heen.

Er is een kant van God die je niet kunt benoemen, die je niet kunt vangen in woorden. Alle woorden doen eigenlijk zijn ware wezen tekort. God kan je eigenlijk alleen maar ‘ervaren’. Dat is genade. Dat is een religieus leven. Sommige mensen leggen religieus uit als een negatief woord maar het betekent gewoon verbonden zijn met God.

Kerken, de Bijbel, Jezus verwijzen naar God. En zo zijn er nog veel meer godsdienstige stromingen die hetzelfde doen. Het verwijzen naar God is niet God zelf. Dat moet je ervaren, dan pas begrijp je waarom je al die jaren hebt gebeden, hebt Bijbel gelezen of naar de kerk bent gegaan om die genade te proeven. De ervaring dat je er altijd al was, dat God je altijd heeft gezien en geroepen. Dat je in zijn aanwezigheid, stil mag zijn, je mag overgeven, een kind mag zijn. En je ten diepste verbonden weet met het leven, want God is het leven.

Vandaag ervoer ik die staat van genade. Het was een doodgewone dag. Ik was bezig met mijn werk en opeens leek het alsof er een zware deken van mijn schouders viel, of liever werd afgenomen. Het ging heel subtiel maar het leek net of er op dat moment een soort ‘licht’ in mijn leven opging. Ik ervoer een heel grote verbondenheid met alles en iedereen om me heen. Niets scheidde me af van wat om me heen was. Ik kon in ieder mens, iets moois zien. Ik leek wel een bloemetje wat langzaam openging na een lange en koude winter.
Mijn gedachten waren onverdeeld en helder, mijn stem werd rustig en ik voelde me ongelooflijk ontspannen. Net of ik terug was van een heel lange vakantie. Dit terwijl ik een hectische baan heb en het er vaak allesbehalve ontspannen aan toe gaat.
Niets irriteerde me, ik voelde alle mensen om me heen als broeders en zusters allemaal op weg naar een doel: het licht.

Toen bedacht ik me; waarom voel ik me zo? Ik heb me jarenlang niet zo ‘heel’ gevoeld, zo compleet, zo ‘af’. en ik bedacht dat ik deze ochtend met mijn man een gesprek had waarin hij zei: “Je kunt gewoon op God vertrouwen.” Dat is alles.

Natuurlijk was dit niet nieuw voor me want dat doe ik ook. Maar blijkbaar moest ik het nu nog, of opnieuw, volledig ervaren. Weer als een kind worden. Ik heb hier geen moeite voor gedaan, heb verder ook niet meer na ons gesprek stilgestaan, maar tijdens deze dag gebeurde het gewoon. Ik kwam in de genade van God. Niet als gedachte, niet als gebed, niet als idee. Ik ervoer het alsof ik van de ene naar de andere dimensie ging, misschien wel een stukje hemel op aarde ervoer. Een kind was van de allerhoogste.

Terwijl ik dit stukje schrijf voel ik me ongelooflijk dankbaar. Want genade is alles wat we nodig hebben en die genade is echt genoeg.

Pinksteren!

Door Chandra

Op ma, mei 16, 2016

In Overdenkingen

Pinksteren is voor mij het meest bijzondere christelijke ‘feest’,
die dagen wordt in herinnering gebracht dat Jezus bij het weggaan van zijn
discipelen, de heilige Geest, belooft. Deze geest wordt kort daarna ‘uitgestort’
over een grote groep mensen en allen profeteren ze in ‘tongen’, en ze spreken
in talen die ze normaal niet zouden spreken. Ze worden ‘begeesterd’ en spraken over het evangelie. Er gaat een enorme kracht vanuit. Dit stuk kan je nalezen in het boek Handelingen (NT).

De heilige Geest is de kracht van God die ons in staat stelt
te zien en te doen wat we moeten doen. Die ons de ogen opent en waardoor we tot
geloof komen. De heilige Geest kan ook verschillende vormen aannemen: als een duif daalde hij neer op Jezus na zijn doop, als teken dat zijn geestelijk werk toen begon. Hij werd toen ‘de zoon’ van God.

De Geest kan zich ook voordoen als een wind, een fluisterende stem, een engel
en natuurlijk inspireert de heilige Geest mensen, zodat ze zelf een belangrijke
boodschapper worden. De heilige Geest is ook niet afhankelijk van een geloofssysteem of traditie, ‘Hij’ is er.

Hij leidt ons op het juiste pad. Eigenlijk kan een mens niet
zonder de heilige Geest. Je kunt gedoopt zijn, naar nog niet de heilige Geest
hebben ontvangen. Het kan ook zijn dat het allebei samenvalt. Maar het is niet
vanzelfsprekend. Je mag dan ook bidden dat je de heilige Geest mag ontvangen.En natuurlijk kan je de heilige Geest uitnodigen en vragen jou opnieuw te vullen, als je Hem al ontvangen hebt.

Jezus waarschuwt dat we hem misschien wel kunnen beledigen, maar de heilige
Geest niet. Dit zal niet vergeven worden. Hiermee wordt wel duidelijk hoe
belangrijk deze kracht is en hoe heilig. Deze kracht beledigen, betekent
eigenlijk dat je de waarheid geweld aandoet. We kunnen de heilige Geest ‘bedroeven’ door wat we doen en zeggen, waardoor hij ons (tijdelijk) verlaat.

Ik zelf heb de heilige Geest vaak mogen ervaren. Het is op die momenten dat je je ‘gestuurd’ voelt, je gaat langs bij iemand die er op datmoment helemaal doorheen zit. Na je bezoek, lijkt de wereld weer wat lichter, is er weer hoop. De heilige Geest wordt dan ook de ‘Trooster’ genoemd, hij troost ons op momenten dat we het hard nodig hebben. Bij verdriet is de heilige Geest vaak voor mij het antwoord geweest. Maar ook bij beslissingen of keuzes, kon ik weleens ervaren dat niet ik maar een zachte ‘kracht’ buiten mij, me omvatte en leidde. Ook tijdens het bidden vraag ik weleens of de heilige Geest mijn gebed wil leiden, zodat ik in ieder geval niet verval in mijn eigen ‘riedeltje’ maar mijn gebed geleid wordt. Het gaat dan vanzelf, het is geïnspireerd.

Ook mogen we de handen opleggen als we de leiding van de heilige Geest
ervaren. Iemand die genezing behoeft kan die ontvangen. Je mag dan je handen
opleggen en bidden dat deze persoon genezen mag worden. Als God het wil,
gebeurt dit ook. Uiteraard vraagt dit ook overgave en geloof van de
persoon voor wie je bidt En als het niet gebeurt, dan is de kracht en vertroosting van deze handeling al heel groot. Een oprecht gebed keert nooit ‘leeg’ terug, wordt altijd verhoord. Alleen wij bepalen niet hoe.

Ook het ‘wegsturen’ van kwade geesten of machten kan door de
kracht van de heilige Geest, dat is een kwestie van groot vertrouwen en
natuurlijk staat er niet achter iedere boom of struik een ‘demon’. Sommige
mensen kunnen er een behoorlijke show van maken … De Geest geeft vanzelf in of
er speciaal gebed vereist is om bepaalde negatieve krachten uit ons leven te
weren. En hoe vaak zijn wij zelf niet die negatieve kracht … het vraagt veel
inzicht en nuchterheid hoe hiermee om te gaan. Overigens is het uitspreken van de Naam van Jezus, voldoende om demonen of kwade krachten, weg te jagen.

Helaas zie je in veel kerken dat de heilige Geest maar een marginale plek heeft. Er zijn zelfs kerken die beweren dat het ‘toen’ gold, die bijzondere uitstorting en dat we het nu maar moeten doen met de Bijbel.Uiteraard is dit heel kortzichtig en sluit je daarmee de deur naar het hemelrijk. Gelukkig zijn er Pinkster – en charismatische gemeenten die de Heilige geest wel bewust uitnodigen en zonder voorbehoud bidden in tongen, de handen opleggen, boze machten wegsturen en profeteren. Het geloof ‘leeft’. Er is actie en inspiratie.

Toch kan je lezen in 1 Korintiërs: 13 dat de liefde het belangrijkst is van
alles wat de Geest ons (in)geeft. We kunnen door geloof bergen verzetten maar
zonder de liefde zal alles wat we doen, uiteindelijk leeg zijn. Er zijn ons dus
veel sleutels in handen gegeven, maar zonder de liefde, blijft de deur op slot.