Maand: maart 2016

Vrede

Op vr, maart 25, 2016

Het was deze week chaos in de wereld, eigenlijk is het nooit anders geweest. De terreur kwam nu wel heel dichtbij, in Brussel werden mensen lafhartig uit het leven gerukt tijdens hun reis in de metro op weg naar werk, studie of misschien wel vrouw/man en kinderen.

Op de luchthaven eenzelfde tragedie, mensen die wachten op hun vlucht misschien om na lange tijd eindelijk weer naar huis terug te keren, te vliegen naar een eindbestemming in de zon of op zakenreis. Dat alles werd in een keer weggevaagd door een misselijkmakende en vernietigende explosie.

Er volgen analyses, de bewaking wordt opgeschroefd. Mensen hebben allemaal een mening en de nabestaanden van de slachtoffers rouwen vaak in anonieme stilte.

Het lijkt of er nergens zekerheid is, niet in een wereld die zo wordt verdeeld in ‘goed en kwaad’ in ‘wij en zij’ of ’the good and bad guys’.

Het heeft geen zin om de vinger te blijven wijzen als regeringen en volken oorlog blijven goedkeuren en er voor wegkijken dat ergens anders in de wereld, gezinnen uiteen gerukt worden door bombardementen.

Agressie is er niet alleen op een vliegveld of metro door een paar losgeslagen gasten, die nergens voor terugdeinzen. Agressie is er ook als mensen hun eigen gelijk, geloof of godsdienst ‘superieur’ vinden. Anderen marginaliseren om afkomst, kleur of ras. Die agressie is overal en vaak onderhuids. Neem het voorbeeld van iemand die een baan niet krijgt omdat hij een te ‘exotische’ achternaam heeft of ’te oud’ is.

De excessen van agressie uiten zich op dit soort duistere dagen waarin alles lijkt samengebald en tot een letterlijke explosie leidt.

Rust en vrede kan je niet afdwingen met bommen en haat. Het begint altijd bij onszelf en in onszelf. Wie zijn we werkelijk? Willen we wel vrede of is dit slechts een idee? Nemen we onszelf in de maling …

Jezus was een pacifist. Hij sprak niet over oorlog want ‘zijn rijk is niet van deze wereld’. Wel waarschuwde hij dat wie “leeft met het zwaard, zal omkomen door het zwaard.” Ergens anders zegt Hij dat hij het zwaard brengt en geen vrede, hiermee doelde hij op de verdeeldheid die het evangelie tussen mensen veroorzaakt, zelfs binnen families zullen mensen zich keren tegen de Jezus-gelovige wat verdeeldheid geeft, maar het is dus geen oproep tot geweld. Anders was Hij een andere weg gegaan van politiek, was hij een zeloot geweest (iemand die zich met geweld verzette tegen de Romeinen) of had hij geloofd in een wereldlijk koningschap, of was hij gevlucht voor zijn lot van het kruis, maar niets van dat alles …

Hij riep op tot vrede tot de naaste en te bidden voor de vijand. Woorden die misschien voor veel mensen heel onwerkelijk klinken maar nog steeds niet ingeboet hebben aan kracht. Waarin zoek jij je vrede?

Wie inspireert je?

Door Chandra

Op ma, maart 14, 2016

In Overdenkingen

Al heel jong worden we geconfronteerd met rolmodellen; het kan zijn dat je ‘later’ met je vader wilde ’trouwen’ omdat hij zo sterk en stoer was en alles kon of dat je helemaal dol was op je moeder omdat zij zo lekker rook en heerlijk met je knuffelde. Misschien zijn je opa en oma jouw grootste maatjes geweest of je oom of tante. Deze mensen maken een grote indruk op je als je heel jong bent. Zowel positief als negatief.

Dan wordt je wereldje groter en ga je de eerste stapjes daarbuiten zetten, vriendjes, de juf of meester van de peuterspeelzaal vullen je dag en zo langzamerhand rol je de basisschool binnen.

Kinderen doen mee met de Voice kids en staan als kleine mini-me’s hun idolen na te doen. K3 zingt ook lekker mee en jongetjes rennen achter een bal aan in een voetbalshirt met de namen Ronaldo, Suarez of Zidane op hun rug gedrukt. Er zijn kinderen die dol zijn op de natuur en dieren, die een muziekinstrument gaan bespelen goed kunnen schaken of alles willen weten over de ruimtevaart.

Op de middelbare school wordt je ‘peer group’ het belangrijkst. Je maten of vriendinnen met wie je een vier jaar of langer, lief en leed gaat delen. Daar doe je je inspiratie op, je wereldbeeld wordt langzaamaan gevormd. Ouders verdwijnen een beetje naar de achtergrond en worden die stem die blijft bijsturen “Kom je wel op tijd, heb je alles bij je, wie is die jongen die jou net thuisbracht, heb je weleens geblowd?” Of ze zijn met zichzelf bezig en laten je ‘lekker vrij’ in de hoop dat het allemaal wel goed gaat komen.

Ook (film) sterren zijn een inspiratie; de laatste fim met Leo di Caprio of het album van Justin Bieber of Nicki Minaj streamen. Of die ruimtevaarder die is afgereisd naar de maan en een lezing geeft in de aula, daar wil je graag bij zijn. En er zijn jongeren die al vroeg weten dat ze een bijdrage willen leveren aan het oplossen van problemen met het milieu of dat ze graag met kinderen of dieren willen werken. De adoloscentiefase is vormend en avontuurlijk, alles lijkt mogelijk, de wereld ligt open.

Veel jongens voelen zich ook geïnspireerd door de onderwereld, een wereld waarin de code is om er altijd voor elkaar te zijn als ‘bloedgabbers’ om elkaar niet te ‘snitchen’ als het te heet wordt onder je voeten en je af te zetten tegen iedereen die zich tegen jou of je maten keert. Het kan een geïdealiseerd denkbeeld zijn, soms ontaardt het in daden. Kruimeldieven die weleens wat stelen uit de supermarkt of een scooter helen. Wat wiet kopen van iemand die wel de coffeeshop in mag of het zelf doorverkopen. De meeste jongeren groeien wel uit zo’n fase een kleine 10 procent blijft erin hangen.

Het schijnt dat jongeren en jongvolwassenen, en dat zijn er best veel, hun inspiratie halen uit de film Scarface een misdaadklassieker uit de jaren ’80 met in de hoofdrol Al Pacino. Scarface is een onderwereldfiguur, een drugsdealer die voor niets of niemand terugdeinst en zich van de grond af heeft ‘opgewerkt’ en gevreesd wordt door vriend en vijand. Uiteindelijk legt hij zelf het loodje maar hij heeft volgens veel jongens wel ‘groots’ geleefd.

Bij invallen bij zware criminele bendes wordt bijna standaard de film Scarface gevonden. Veel mensen schijnen zich aangetrokken en geïnspireerd te voelen door Scarface en gaan ook over tot daden die grote gevolgen hebben, tot moord aan toe …
Je kan nu niet meer tegenwerpen ‘ach het is maar een film, vermaak’ blijkbaar is dat allang niet meer het geval en ik vraag me weleens af of Al Pacino, overigens een zeer gelauwerd acteur, hier niet van wakker ligt. Het is niet iets op trots op te zijn. Geen eerbare nalatenschap.

Waar laten we ons door en toe inspireren? Het is niet vrijblijvend met wie we omgaan en naar wie we luisteren. Het drukt zijn sporen in onze ziel en kan het ons levensweg bepalen. Alleen als je zelfinzicht hebt en kan relativeren, kan je door sommige dingen heen kijken en eraan voorbij gaan. Maar veel jongeren kunnen dat nog niet.

Jezus ging ook om met de marginalen; de hoeren, de pooiers, de oplichters, de leprozen. Hij ging die mensen zeker niet uit de weg, at met ze. Maar niet omdat hij verwachtte dat ze bleven wie ze waren, maar omdat hij zag dat ze openstonden voor een nieuwe weg, een nieuw leven.

Wie of wat inspireert jou? En weet je zeker dat dit goed voor je is?