Bidden is praten met God. Maar hoe praat je met God? Dat is de kwestie. Er zijn vaste gebedsformules, gebedenboeken en je hebt prachtig geformuleerde gebeden door allerlei heiligen die je kunt nalezen of bidden … Heel inspirerend.

Toch is het naar God gaan zoals je bent, het beste. Denk ik.

Het is je hart opengooien voor Hem en alles uitstorten wat je maar in je hebt. Het kan zijn dat je al maanden tegen jezelf aanloopt, door je ongeduld, mopper of dat
het allemaal niet gaat zoals jij wilt. Of je wordt verscheurd door groot
verdriet of door angsten en onzekerheid. Misschien moet je in het reine komen met jezelf en tegenover God uitspreken waarin je bent afgedwaald zodat je weer ‘bevrijd’ wordt van jezelf. We mogen het allemaal bij Hem neerleggen. Een gebed keer nooit ‘leeg’ terug maar vindt zoals we vaak mogen lezen in de Bijbel, altijd weerklank. Alleen is het niet aan ons om te bepalen hoe en wanneer.

Het kan ook zijn dat je gewoon dankbaar bent voor alles wat je hebt; een huis, een bord eten op tafel, kleding in je kast, een lieve vriend of vriendin, een kind en
dan al het andere wat je toevalt, een vakantie, een goed gesprek met een
collega. Die baan waar je van droomde. Dan wordt gebed, danken.

Jezus waarschuwt ervoor dat we niet bidden met een veelheid van woorden zoals de ‘heidenen’ en geeft ons het ‘Onze Vader’ gebed* waarmee eigenlijk alles al is gezegd. Vaak bad hij zelf op eenzame plaatsen, gebed speelde in zijn leven een grote rol.

Ook weet God al voordat wij erom bidden, wat we echt nodig hebben. We hoeven dus geen bedelende kinderen te zijn, we mogen vertrouwen dat alles loopt zoals het moet gaan, als we durven loslaten.

Ik denk dat voorbede het beste en krachtigste gebed is omdat het even niet om jezelf draait. Maar om die ander of het nu een familielid, vriend, collega of
bekende-van-een- bekende is, mensen die op de vlucht zijn of in oorlogsgebied
leven. Het bidden voor iemand anders is eigenlijk de focus verleggen van ons
eigen en vaak beperkte blikveld naar de hemel waar onze gebeden naar
opgaan en verhoord worden op een manier die we nauwelijks kunnen bevatten.

Iemand zei me eens dat de manier waarop je leeft, een gebed is. Hiermee bedoelend dat als we verbonden zijn met God, ons leven als het ware een gebed wordt. Het reflecteert onze verbintenis met de Allerhoogste.

Je stijgt door gebed boven jezelf uit want eigenlijk en eindelijk erken je dat je het
niet (meer) weet en het overgeeft aan ‘Abba’, papa, zoals Jezus hem noemde en
wij hem dus ook mogen noemen. Kan ik vandaag vertrouwen op God en mijn gebeden als een kind op laten gaan, zonder me druk te maken over de uitkomst want ook die is in Zijn handen.
Ook dat is een gebedspunt!

*Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd,
uw rijk kome,
uw wil geschiede
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven onze schuldenaren,
en breng ons niet in beproeving
maar verlos ons van het kwade.

*(er zijn meerdere versies van het Onze Vader dit is er een van en geeft de kern weer, die is onveranderd, hooguit in een moderner jasje gestoken zie bijvoorbeeld de NBV of Bijbel in Gewone taal).