De zelfkant van het leven wat een raar woord is dat eigenlijk ‘zelfkant’ het staat voor die kant van het leven die geassocieerd wordt met van het pad zijn geraakt. Dat kan op heel veel manieren door een foute beslissing met verstrekkende gevolgen, een bewuste keuze om een ander te benadelen, jezelf schade berokkenen door drank, drugs, foute vrienden … Je kiest de kant van je ‘zelf’, je gaat je eigen weg en hebt geen boodschap aan God of gebod.
Jezus zocht de mensen aan de zelfkant bewust op. Hij ging om met hoeren, belastinginners, mensen die het niet zo nauw namen met de Joodse wet. Hij deed dit niet om deze mensen te bevestigen in hun ‘rol’, zodat ze lekker konden doorgaan op de oude voet. Nee, de mensen die zichzelf geringschatten waren juist genegen om naar Jezus te luisteren. Ze hadden niet veel te verliezen maar alles te winnen; een stuk zelfrespect een nieuw begin, een ander leven.
Een mooi voorbeeld is Mattheus, de tollenaar, je was niet bepaald populair als je van je eigen mensen belasting inde voor de overheerser en dat deed hij. Toen Jezus voorbij liep, klom hij in een boom om Hem te kunnen zien en spreken. Jezus ging bij hem eten en daarna besloot Mattheus om het geld wat hij te veel had geïnd aan de mensen terug te geven. Hij was bevrijdt van zichzelf en zijn hebzucht door zijn ontmoeting met Jezus. Hij kon een nieuwe start maken.
En dan de overspelige vrouw. Ze werd naar Jezus gebracht nadat ze was betrapt op overspel. Mensen wilden wel eens weten wat deze wijze rabbi daarover te zeggen had … de vrouw schaamde zich en durfde Jezus niet aan te kijken. Hij schreef iets in het zand en zei toen aan de kring die zich om haar verzameld had en al met een steen in de hand stonden om haar te stenigen … ‘Wie zonder zonde is, gooit de eerste steen’. Vervolgens droop iedereen stuk voor stuk af, met achterlating van de stenen. Jezus vroeg hierop of de vrouw door iemand was veroordeeld, ze ontkende. Hij zei: “Ga heen en zondig niet meer.” Ook deze vrouw mocht deze nieuwe kans aangrijpen. Wat een genade!
Het mooiste verhaal over iemand die terugkeert van de zelfkant is het verhaal van de verloren zoon (Lucas 15:11), hij komt tot inkeer na een losbandige periode waarin hij zijn erfenis erdoor heen heeft gejaagd aan drank en hoeren en wordt met open armen ontvangen door zijn vader.
De verloren zoon, dat zijn wij uiteindelijk allemaal. Niemand is zonder zonde of fouten. Sommige mensen zitten al jaren ‘opgesloten’ in een kelder van schuld en angst. Denken dat ze niets waard zijn omdat ze een stomme fout hebben begaan of zijn nog gevangene van een leven wat nergens toe leidt. De verloren zoon komt tot inkeer en keert terug naar de Vader. Die verwelkomt hem met open armen! Hij is teruggekeerd van de ‘dood’ naar het leven. Zoals wij dat ook mogen, God staat met open armen te wachten.
