De kerstboom staat er wat verloren bij, dennennaalden liggen in een hoopje op de grond, restjes pakpapier zijn stille getuigen van de moeite die is gedaan om voor iedereen een mooi cadeau te zoeken. De winkels zijn deze dagen spekkoper. Als je door de stad loopt, dan lijkt de crisis niet meer dan een fata morgana. Mensen snellen met volgepropte tassen de ene winkel in en de andere weer uit.

De afwasmachine draait volle toeren want twee dagen hebben mensen gegeten en gedronken en het beste beentje voorgezet om met familie en vrienden te zijn. Niet altijd van harte maar toch, het hoort erbij en met kerst wordt de gedachte van ‘vrede op aarde’ nog steeds gekoesterd.

Op kerstavond zaten kerken vol en zong men in harmonie Stille nacht aan het eind een glaasje glühwein en ook dan is deze jaarlijkse traditie weer een succes geweest. De gedachte aan een kindje in een kribbe roept zoete associaties op. Daarna gaat iedereen weer zijn eigen weg. Met of zonder zorgen, met of zonder oog voor de naaste.

Hoe zouden we naar Jezus kijken als hij nu als volwassen man en niet als een kindje in de kribbe de kerk in kwam lopen? Zouden we hem herkennen?

Hoe zou Jezus kijken naar onze drang naar nog meer koopjes, eten, de weekendjes weg of de wintersportvakantie terwijl er nog zo veel mensen creperen van de honger. Niet alleen de verre naaste maar ook de naaste die onverwacht zijn baan kwijt is geraakt een te hoge huur of hypotheek heeft en geen uitweg meer ziet? Er zijn dit jaar, in Nederland, 30 procent meer mensen die zelfmoord pleegden dat is geen toeval dat is een teken van de tijd waarin we leven.

Jezus is liefde maar die liefde is niet abstract. Hij roept ons op om die in de praktijk te brengen. Door te geven aan de armen, te lenen en niet terug te vragen, ons extra hemd te geven aan de naaste omdat we er toch al een hebben …

Wat hebben jij en ik deze kerst gedaan voor de ander: niet voor familie of vrienden ook daar waarschuwt Jezus voor: familie en vrienden daar kan je altijd aardig tegen zijn dat doen zelfs de ongelovigen …. Kan je ook goed zijn voor die onbekende? Heb je een glimlach over voor die bedelaar en geef je wat geld, zit je niet op je centen maar heb je wat gedoneerd aan een goed doel … Deze tijd van het jaar is een uitgelezen moment om goed te doen voor de ander. Geven is ontvangen.

Ik had zelf een mooie jaarwisseling gepland met manlief op een prachtig landgoed met alle luxe die je maar wilt: een mooie kamer, lekker eten. Totdat we ons realiseerden dat we een belofte moesten inlossen naar de kinderen in India die we eerder dit jaar hadden gezien: arme kinderen die heel graag naar school willen maar geen geld hebben. We zouden ze verder helpen als we thuiskwamen. En zo verstreken de maanden en ik steunde toch al een goed doel in India … En toen herinnerde mijn lief ons eraan, we zouden de kinderen helpen. Het landgoed moest wijken, de kinderen geholpen. Het voelde een beetje als een offer maar wat een opluchting als je doet wat je moet doen. Sterker: het kan doen.

Het is niet altijd makkelijk want we willen zelf zo graag en zo veel en we werken zo hard maar het wordt wel van ons verwacht. Geloven is doen.

Een goed 2014 gewenst!