Het was heerlijk weer, dertig graden, de zee nodigde uit om urenlang te zwemmen, te dobberen en te genieten van de visjes die onder hun door zwommen. Nederland was nu errug ver weg. En waarschijnlijk bewolkt. Ze verslond vier boeken en merkte dat ze zichzelf te kort had gedaan. Haar ziel onvoldoende had gevoed en te veel op was gegaan in het werk en de dagelijkse routine.

Nu kreeg alles weer een andere dimensie: de tijd om lang met elkaar te praten, samen te zijn te genieten van alles om hun heen en van elkaar.

In elk moment van geluk schuilt een moment van kwetsbaarheid, ze zag ouders die hun best deden om hun gehandicapte kind een fijne vakantie te bezorgen. Een man die toch een gezin had, ondanks zijn niet te negeren bochel, maar wat een prachtige ogen …

Ze realiseerde zich dat alles ertoe bijdraagt om een ‘mensch’ te worden, voor wie dat willen of ervoor openstaan. Dan is geluk nooit ver weg grijp het, want ieder moment gaat weer voorbij.

Prediker