Ze las een boek (Kameraad Zhang van Jan Vermeer) over christenen in Noord-Korea die vervolgd worden vanwege hun geloof.
Noord-Korea heeft de grootste open lucht strafkampen ter wereld, waar duizenden mensen geestelijk en lichamelijk worden gemarteld omdat ze niet de machthebbers als God aanbidden maar Jezus als heer belijden.

Het verbaasde haar dat iedere dag berichten in het nieuws verschijnen over plekken in de wereld waar iedereen nu wel van weet dat het een zooitje is.
Vaak is daar interventie van VN of andere troepen of wordt er met man en macht gezocht naar een oplossing om het onderdrukte volk, te bevrijden. Of worden er diplomatieke gesprekken gevoerd om een onredelijke en op macht beluste leider, weer in het gelid te duwen of juist uit het zadel te wippen …

Waarom is er zo weinig hulp voor de mensen die in Noord-Korea lijden onder een totalitair regime? Waar dictatoriaal en militair gezag verheerlijkt worden, mensen jarenlang honger hebben geleden en om die reden zelfs gras aten?
Is dit land niet interessant omdat het niet rijk is aan bodemschatten …
Wie komt op voor de anonieme slachtoffers die mogelijk nooit meer vrijkomen.

Het is een schrale troost te bedenken dat deze christenen die afschuwelijk vervolgd worden in hun hart en hoofd al zijn bevrijd door hun geloof in Jezus. Dat kan geen strafkamp ongedaan maken. Toch is het wrang en onbegrijpelijk dat de internationale gemeenschap Noord-Korea niet hoog op de agenda heeft staan als het gaat om dit soort onbegrijpelijke misdaden.