Maand: september 2012

Er is grote ophef ontstaan door een anti-islam filmpje van Amerikaanse makelij wat door een aantal amateurs in elkaar is gedraaid.
In Libië is de Amerikaanse ambassadeur erom vermoord. En in landen waar de oproep om iedereen die tegen de islam is een kopje kleiner te maken letterlijk wordt genomen, is de haat tegen Amerika opnieuw aangewakkerd. Dat bij dit soort protesten mensen het leven laten, wordt blijkbaar gezien als collateral damage.

Jezus is vaak object van milde of agressieve spot. Zijn veronderstelde beeltenis vind je op allerlei prullaria en op verschillende manieren: als verwarde hippie, met een joint in zijn hand, als crimineel, homo of met sterretjes in zijn ogen. Hij heeft zelfs gefigureerd in South Park, de makers zagen ervan af om de profeet Mohammed op te laten treden, uit angst voor bedreigingen en repressailes, maar Jezus, ach dat kan wel …

Waarom wordt er zo laconiek omgegaan met het bespotten van Jezus of het christelijk geloof? Een van de redenen is dat volgelingen van Jezus er niet meteen op losslaan, de oorlog verklaren of de confrontatie zoeken. Jezus roept namelijk op om te bidden voor je vijanden, te zegenen wie jou vervloeken en de rechterwang toe te keren. Kortom: kies voor vrede.

Moet het dan maar ‘normaal’ gevonden worden als Jezus wordt gehoond en bespot en sommige mensen het heel vanzelfsprekend vinden om hun smerigheid op hem te projecteren? Nee, maar het herinnert wel aan wat Hij zei toen hij aan het kruis hing en sommige mensen aan de voet hem bespotten: “Vader, vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen.”

Ze keek naar de krantenkoppen en de bijbehorende foto’s, een glimmende Roemer, een stralende Rutte en een zelfverzekerde Samsom. Mannen die een missie hebben en hiervoor willen gaan. Ze moeten sterk zijn en vooral niet te kwetsbaar overkomen, hier en daar flink uithalen om de tegenstander voor te blijven …

Politiek is niet haar ding, mensen moeten zelf en met elkaar hun problemen oplossen. En het landelijk bestuur zou eigenlijk, zo veel mogelijk aan de camera’s onttrokken, het werk moeten doen. Degelijk bestuurderswerk, in dienst van iedereen, vooral de zwakkeren … Geen mannetjesmakerij voor de media die op zoek zijn naar een scoop, een uitglijder, vervuld van sensatiezucht en oneliners uitvergrotend …

Was Jezus een politicus? Nee, hij werd er door enkele betweterige tijdgenoten op getest: zij gaven hem een munt en vroegen of er belasting betaald moest worden aan de Romeinse keizer, die toen regeerde over Palestina. Jezus zei: ‘Geef dan wat van de keizer is aan de keizer, en geef aan God wat God toebehoort.’ Met andere woorden: het hield hem niet bezig. Hij propageerde geen partij, behalve dan het koninkrijk van God. Wat al onder ons is.

Toch zijn er drie christelijke partijen die zich beijveren voor een goede en rechtvaardige samenleving, is dit verkeerd? Nee. Maar of dit invloed heeft, is soms twijfelachtig. Iemand die gelooft, is als zout en waar die ook komt, daar geeft hij/zij (als het goed is) smaak en houdt het ‘bederf’ tegen. Dit bederf is al zoveel in de politiek doordrongen dat het de vraag is of de smaak van zout nog geproefd wordt.

Ze las een boek (Kameraad Zhang van Jan Vermeer) over christenen in Noord-Korea die vervolgd worden vanwege hun geloof.
Noord-Korea heeft de grootste open lucht strafkampen ter wereld, waar duizenden mensen geestelijk en lichamelijk worden gemarteld omdat ze niet de machthebbers als God aanbidden maar Jezus als heer belijden.

Het verbaasde haar dat iedere dag berichten in het nieuws verschijnen over plekken in de wereld waar iedereen nu wel van weet dat het een zooitje is.
Vaak is daar interventie van VN of andere troepen of wordt er met man en macht gezocht naar een oplossing om het onderdrukte volk, te bevrijden. Of worden er diplomatieke gesprekken gevoerd om een onredelijke en op macht beluste leider, weer in het gelid te duwen of juist uit het zadel te wippen …

Waarom is er zo weinig hulp voor de mensen die in Noord-Korea lijden onder een totalitair regime? Waar dictatoriaal en militair gezag verheerlijkt worden, mensen jarenlang honger hebben geleden en om die reden zelfs gras aten?
Is dit land niet interessant omdat het niet rijk is aan bodemschatten …
Wie komt op voor de anonieme slachtoffers die mogelijk nooit meer vrijkomen.

Het is een schrale troost te bedenken dat deze christenen die afschuwelijk vervolgd worden in hun hart en hoofd al zijn bevrijd door hun geloof in Jezus. Dat kan geen strafkamp ongedaan maken. Toch is het wrang en onbegrijpelijk dat de internationale gemeenschap Noord-Korea niet hoog op de agenda heeft staan als het gaat om dit soort onbegrijpelijke misdaden.

Ik denk dat ik leefde zoals de meeste mensen doen: je droomt van huisje, boompje en beestje. En werkt aan een toekomst door te studeren of een vak te leren. Dit zijn natuurlijk zaken die heel mooi en vervullend kunnen zijn. Toch zie je vaak om je heen dat mensen niet de volheid van het leven vinden, ook al hebben ze alles. En als dat alles niet genoeg is, dan wordt het nog meer van hetzelfde. En niet zelden ontaardt dat in ontevredenheid, ondankbaarheid of zelfobsessie.

Lees verder:

Het was heerlijk weer, dertig graden, de zee nodigde uit om urenlang te zwemmen, te dobberen en te genieten van de visjes die onder hun door zwommen. Nederland was nu errug ver weg. En waarschijnlijk bewolkt. Ze verslond vier boeken en merkte dat ze zichzelf te kort had gedaan. Haar ziel onvoldoende had gevoed en te veel op was gegaan in het werk en de dagelijkse routine.

Nu kreeg alles weer een andere dimensie: de tijd om lang met elkaar te praten, samen te zijn te genieten van alles om hun heen en van elkaar.

In elk moment van geluk schuilt een moment van kwetsbaarheid, ze zag ouders die hun best deden om hun gehandicapte kind een fijne vakantie te bezorgen. Een man die toch een gezin had, ondanks zijn niet te negeren bochel, maar wat een prachtige ogen …

Ze realiseerde zich dat alles ertoe bijdraagt om een ‘mensch’ te worden, voor wie dat willen of ervoor openstaan. Dan is geluk nooit ver weg grijp het, want ieder moment gaat weer voorbij.

Prediker

Er is veel aandacht voor het christelijk geloof en vaak, al dan niet terecht, minder positief. Het wordt vooral in verband gebracht met de weerstand tegen het homohuwelijk, de rooms katholieke kerk en foute priesters, benepenheid, wereldvreemdheid en alles wat niet meegaat in het zogenaamde seculiere ‘vrije denken’.

De moderne mens moet vooral onafhankelijk zijn en een eigen mening hebben die niet refereert aan enige afhankelijkheid van ‘God’. Dat iedere mens sowieso afhankelijk is, staat buiten kijf. We zijn zo afhankelijk als wat: van de bakker, de groenteman, de tandarts, dokter, ons inkomen en de zekerheid dat het gas- en licht ook vandaag gewoon aangaan. De mens is zo kwetsbaar dat we het niet lang zouden overleven zonder de simpelste basisbehoeften: onderdak, eten en drinken.

Toch is het grappig om te zien dat juist die mensen die zeggen een vrije geest te hebben, dit niet uitdragen. Er wordt door de nodige mensen heel afkerig gereageerd op bijbelvaste christenen omdat die zich niet inlaten met bepaalde normen die de cultuur waarin we leven ‘normaal’ vindt. Maar als men dan zo ‘vrijdenkend’ is, waarom dan niet over het feit dat iedereen anders in het leven staat? Leven en laten leven.

Jezus was niet benepen: hij zocht juist de mensen aan de rand van de samenleving, de hoeren, de oplichters, de marginalen. Niet omdat hij ze wilde bevestigen in hun positie maar omdat deze mensen openstonden voor zijn boodschap en niet zelfingenomen waren. Ze waren zich bewust van hun eigen kwetsbaarheid en voelden de liefde van God die hen uitnodigde om het oude en lege bestaan, achter zich te laten.

Wie heeft jou onlangs nog uitgenodigd om helemaal opnieuw met je leven te beginnen, je vrij te voelen van al je ‘shit’, schuld of zelfveroordeling? Wie wilde die rekening voor jou betalen … en zei daarbij dat je daarna echt vrij was, niet meer om hoefde te zien omdat liefde het enige was waar jij nu behoefte aan hebt, dat en de wens om eindelijk rust te ervaren. Jezus deed die uitnodiging en gaf zijn leven als losgeld voor velen.
Sla het evangelie er eens op na in een moderne bijbel vertaling en wordt misschien geraakt door zijn boodschap van liefde en rechtvaardigheid.

Ze had jarenlang getuigd over haar geloof op internet. Het was belangrijk om mensen op die manier te laten weten dat er meer is dan het dagelijkse gevecht om een bestaan. Dat er liefde bestaat die verder gaat dan voorwaardelijkheid. De voorwaardelijkheid waarmee mensen elkaar de maat nemen: als jij lief bent voor mij, dan ben ik het voor jou maar als je dat niet meer bent dan vind ik je niet meer lief.
Als jij denkt zoals ik dan mag ik je wel maar doe je dat niet, dan moet ik je niet. En zo gaan we vaak met elkaar om: voorspelbaar.

De psychologie verdient goud geld met het onderzoeken van ingetrapte deuren, als je haar moet geloven zijn mensen primaten in pak die nog steeds worden gedreven door primaire impulsen als leven en overleven, eten of gegeten worden en natuurlijk de voortplanting. Hoe simpel!

Haar ontmoeting met Jezus had een deur opengezet naar onvoorwaardelijke liefde, onbegrijpelijke liefde en oneindige liefde. Die deur staat altijd open en als zij zelf haar ‘deur’ openzet, dan valt iets van dat licht, die liefde op de contouren van haar bestaan. Wordt alles mooier en lichter. Krijgen de zaken in haar leven, betekenis.

Dan wordt duidelijk dat God de mensen liefheeft en met zijn schepping het beste voorheeft. God is de dirigent die uit onze instrumenten de mooiste klanken kan voortbrengen maar dan moeten we wel bereid zijn te luisteren naar zijn instructies. Zonder hem klinken valse tonen, is er geen maat en overstemmen we elkaar.

Ze wist niet wie ze met haar boodschap had bereikt, eigenlijk gaf ze door wat ze zelf had ontvangen … Nu was er de overweging om te stoppen met getuigen via het net, ze had gedaan wat ze wilde doen en misschien was het tijd om het een andere manier te vinden om de boodschap door te geven. Ze zou erover nadenken en voor bidden.

Matteus 5